Ik droom van een kerk die niet op slot zit
waar mensen binnen kunnen lopen
waar mensen elkaar niet beoordelen
waar niemand meer of minder is
een kerk die open staat voor uitdagingen
en waar wordt aangepakt wat beter kan
een kerk waar jong en oud een open oor hebben voor elkaar.
Ik droom van een kerk waar mensen niet op slot zitten
-veilig achter dikke muren van vroegerwaar
ramen ogen zijn om te zien wat buiten gebeurt
en buiten naar binnen kan kijken
een gemeente die niet op slot zit, onder-ons,
maar open voor de wereld
gastvrij, hartelijk,
vol liefde voor wie in nood zijn.
Ik droom van een kerk waar God niet is opgesloten
in dogma’s en vastgeroeste traditie
maar waar mensen vertrouwen
dat Hij voorgaat door de tijd
waar mensen aanbidden met hart en ziel
en plannen smeden voor diakonaal leven.
Een kerk die leeft omdat hij leeft,
die zelfs door gesloten deuren tot ons komt.
Een kerk waar je thuis komt, altijd weer.
Dit artikel is eerder gepubliceerd in De Band van juli 2001 (bron onbekend)